"ဘာျဖစ္လို႔ လူေတြက လက္ထပ္တဲ့ သူနဲ႔ ခ်စ္တဲ့သူ မတူၾကတာလဲ?"
တပည့္က ဆရာ့ကို ေမးခြန္း တစ္ခု ထုတ္လိုက္တယ္။
ဆရာက
"မင္းေမးခြန္းကို ေျဖရမယ္ဆိုရင္ ဂ်ဳံခင္းကိုသြား၊ အေကာင္းဆုံး ဂ်ဳံကို ေ႐ြး ယူခဲ့၊ ၿပီရင္ ျပန္လာ၊ စည္းမ်ဥ္း တစ္ခု ရွိတယ္။ မင္း စိတ္ႀကိဳက္ လိုက္ရွာလို႔ရတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ မင္း ျဖတ္သြားတဲ့ ဂ်ဳံေတြကို ေနာက္မွ ျပန္လွည့္ပီး ယူခြင့္မရွိဘူး"
တပည့္ျဖစ္သူလည္း ဂ်ဳံခင္းထဲကို ထြက္သြားခဲ့တယ္။ စိုက္ခင္းလည္း ေရာက္ေကာ ၊ ပထမဆုံး အတန္းမွာတင္ အႀကီးဆုံး ဂ်ဳံကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းလည္း ႀကိဳက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕မွာ အဲ့ထက္ ပို ေကာင္းတဲ့ ဂ်ဳံေတြ ရွိဦးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ ပထမ သူေတြ႕ခဲ့တဲ့ အေကာင္းဆုံးဆိုတဲ့ ဂ်ဳံထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ ဂ်ဳံကို ထပ္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူထပ္ေတြးခဲ့တယ္။ ဒီထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ အရာက သူ႔ကို ေစာင့္ေနဦးမယ္ေပါ့။
အခ်ိန္တစ္ခုၾကာေတာ့ သူေလွ်ာက္လာခဲ့တာ ဂ်ဳံခင္း တစ္ဝက္ေတာင္ ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ။ သူ သတိထားမိလာတယ္။ သူထပ္ေတြ႕ေနရတဲ့ ဂ်ဳံေတြဟာ ေရွ႕မွာ သူ႔လက္လႊတ္ခဲ့တဲ့ ဂ်ဳံေလာက္ မေကာင္းေတာ့ဘူး ဆိုတာကိုေပါ့။ ေနာက္ဆုံး သူသိသြားတယ္။ သူ အေကာင္းဆုံးတစ္ခုကို ေက်ာခိုင္းခဲ့မိၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ သူလည္း ေရွ႕ဆက္မသြားေတာ့ဘဲ လက္ဗလာနဲ႔ ဆရာ့ဆီ ျပန္လာခဲ့တယ္။ အေကာင္းဆုံး တစ္ခုကို ေက်ာခိုင္းခဲ့မိတဲ့ အတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္။ ဆရာ့ကိုလည္း အေၾကာင္းစုံ ေျပာျပခဲ့တယ္။
ဆရာက
"မင္းက ပိုေကာင္းတဲ့ တစ္ခုကို ရွာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေကာင္းဆုံး တစ္ခုကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ မင္နားလည္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းျပန္သြားလို႔ မရေတာ့ဘူး … ဒါဟာ အခ်စ္နဲ႔ဆုံဖူးတဲ့ လူတိုင္းလိုလို ႀကဳံဖူးတယ္၊ ဘဝမွာ ရႏိုင္တဲ့ အေကာင္းဆုံး လူကို ဆုံးရႈံးဖူးတယ္။"
တပည့္က ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးလိုက္တယ္။
"ဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္သင့္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာလား?"
ဆရာက
"မဟုတ္ဘူး လူတိုင္းလိုလို သင့္ေတာ္တဲ့သူနဲ႔ေတြ႕ရင္ ခ်စ္ႏိုင္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းသာ တကယ္ခ်စ္ရင္ သူ႔ကို လက္လႊတ္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အထူးသျဖင့္ မင္းရဲ႕ ေဒါသ၊ အတၱ၊ တျခား တစ္ခုနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္တဲ့ အေၾကာင္း တရားေတြ အတြက္နဲ႔ေပါ့"
တပည့္က ထပ္ေမးပါတယ္။
"ဒါဆို ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ပဲ ဘယ္လို လက္ထပ္ႏိုင္မလဲ"
ဆရာက
"မင္းေမးခြန္းကို ေျဖရမယ္ဆိုရင္ အခု .. ေျပာင္းခင္းကိုသြား၊ အေကာင္းဆုံး ေျပာင္းဖူး တစ္ဖူးကို ရွာခဲ့၊ ၿပီးရင္ ျပန္လာ? ခုနက စည္းမ်ဥ္းအတိုင္းပဲေနာ္"
တပည့္ျဖစ္သူလည္း ေျပာင္းခင္းထဲကို ထြက္သြားခဲ့တယ္။ ခုနကလို အမွားမ်ိဳး ေနာက္တစ္ႀကိမ္မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ သူ ဂ႐ုတစိုက္ၾကည့္တယ္။ ေျပာင္းခင္း အလယ္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ သူစိတ္ထဲ ေက်နပ္တဲ့ ပုံမွန္ ေျပာင္းဖူး တစ္ဖူးကို ယူ လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာ့ဆီျပန္လာခဲ့တယ္။
"ဒီတစ္ခါေတာ့ လက္ဗလာ မဟုတ္ေတာ့ပါလား?" ဆရာက ေျပာတယ္။
တစ္ဆက္တည္း ထပ္ေျပာတယ္။
"မင္း … အရင္လို ေလာဘ မႀကီးေတာ့ဘဲ အဆင္ေျပတာကိုပဲ ေတြးပီး မင္း ရွာခဲ့တယ္ ၿပီးေတာ့ အဲ့တာကိုလည္း မင္းရႏိုင္တဲ့ အေကာင္းဆုံး တစ္ခုလို႔ ယုံၾကည္တယ္။ ဒါဟာ လက္ထပ္ဖို႔အတြက္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကလဲ ဆိုတာပဲ"
တပည့္က နည္းနည္း ရႈပ္သလိုလို ျဖစ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ..
"ခ်စ္တဲ့သူကို လက္ထပ္တာနဲ႔ လက္ထပ္တဲ့သူကို ခ်စ္တာ ဘယ္ဟာက ပိုေကာင္းလဲ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိေနတယ္"
"မင္းသာ ၀န္ခံခ်င္ရင္ .. အဲ့အေျဖကို မင္း ေျဖဖို႔ လြယ္ပါတယ္ "
ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွတ္ခ်က္မွ မထည့္ေတာ့ပါဘူး။ စာဖတ္သူဘက္က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုယ္ႀကိဳက္သလိုပဲ ယူဆလို႔ ရေအာင္ပါ။ English Story Site တစ္ခုမွာ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကို ဘာသာျပန္ထားတာပါ။
#credit
No comments:
Post a Comment