အျဖစ္အပ်က္အမွန္လိုု႔ဆိုုပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ( ၁၇ ) ႏွစ္က ဒီဇင္ဘာ ( ၃၁ ) ရက္ေန႔ ညေနခင္းမွာစတင္ခဲ့တဲ့ ပံုုျပင္တစ္ပုုဒ္ပါ။
ေနရာကေတာ့ ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံ Sapporo ၿမိဳ႕ မွာရိွတဲ့ Hokkai chin ဆိုုတဲ့ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲဆိုုင္တစ္ဆိုုင္မွာပါ။
ေနာက္တစ္ရက္ဆိုုရင္ ဂ်ပန္ႏွစ္သစ္ကူးျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးမ်ားဟာ ႏွစ္သစ္ကူးအႀကိဳေန႔မွာ ပန္းဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ စားတဲ့ဓေလ့ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မိုု႔လိုု႔ အဲ့ဒီေန႔မွာ Hokkai chin ေခါက္ဆြဲဆိုုင္မွာ လူစည္ကားၿပီး ဧည့္သည္မ်ား အျပည့္ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ေန႔လံုုးနီးပါး စည္ကားေနတာပါ။
ခါတိုုင္းရက္ေတြမွာ ညဥ့္နက္တဲ့အထိ ဆိုုင္ေရွ႕ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေတြမွာ လူစည္ကားတတ္ေပမဲ့ ဒီႏွစ္သစ္ကူူးအႀကိဳညအဖိုု႔ေတာ့ ည ( ၁၀ )နာရီဆိုုရင္ လူမရိွသေလာက္ပါးသြားပါၿပီ။ အားလံုုးက နစ္သစ္ကူးႀကိဳဖိုု႔ အိမ္ျပန္ၾကတာပါ။
Hokkai chin ေခါက္ဆြဲဆိုုင္ရဲ႕ ဆိုုင္ပိုုင္ရွင္ဟာ ေစတနာေကာင္းၿပီး ရိုုးသားသူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ဆိုုင္ပိုုင္ရွင္ကေတာ္ဟာလည္း စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းတဲ့အျပင္ လူမ်ားအေပၚ အားတက္သေရာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံတတ္ပါတယ္။
နွစ္သစ္ကူးအႀကိဳည၊ ေနာက္ဆံုုးဧည့္သည္ ဆိုုင္ျပင္ထြက္သြားပါၿပီ၊ ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ ဆိုုင္ပိတ္မယ္လုုပ္ေတာ့ ဆိုုင္တံခါး ျဖည္းျဖည္းဖြင့္လာပါတယ္၊ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ ေယာက္်ားကေလး ( ၂ ) ေယာက္ ဆိုုင္ထဲဝင္လာပါတယ္။ ကေလး ( ၂ ) ေယာက္ကိုုၾကည့္ရတာ အသက္ ၆ ႏွစ္နဲ႔ ၁၀ ႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္ခန္႕ရိွမွာပါ။ အားကစား၀တ္စံုု ဆင္တူ၀တ္ထားပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးကေတာ့ အစင္းေၾကာင္းမ်ားပါတဲ့ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ အေႏြးထည္ ၀တ္ဆင္ထားပါတယ္။ “ ေအာ..ၾကြပါရွင့္၊ ၾကြပါရွင့္၊ ” ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ ခရီးဦးႀကိဳျပဳလိုုက္ပါတယ္။
“ က်မတိုု႔ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲအရည္တစ္ပြဲ မွာလိုု႔ရအုုံးမလားရွင့္” ဝင္လာတဲ့အမ်ဳိးသမီးက မဝ့့ံမရဲ ေမးလိုုက္တာပါ။
“ ေအာ္..ရပါတယ္ ရပါတယ္ရွင့္၊ ဒီဘက္ၾကြပါ” ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ သူတိုု႔ကိုု ေထာင့္ေနရာမွာရိွတဲ့ နံပါတ္
( ၂ ) စားပြဲမွာ ေနရာေပးလိုုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ဆိုုင္ရွင္ရိွတဲ့ စားဖိုုဘက္ကိုု လွည့္ၿပီး ေအာ္လိုုက္ပါတယ္၊
“ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ အရည္တစ္ပြဲ”
ပံုုမွန္အားျဖင့္ ေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲခ်က္တိုုင္း ဆိုုင္ရွင္က အိုုးထဲကိုု အဆင္သင့္လံုုးထားတဲ့ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲလံုုး တစ္လံုုးကိုု ပစ္ထည့္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႕ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲလံုုး တစ္လံုုးခြဲ ထည့္လိုုက္ပါတယ္၊ ေခါက္ဆြဲပြဲနည္းနည္း ပိုုႀကီးသြားေအာင္ပါ၊ ေခါက္ဆြဲပြဲႀကီးတစ္ပြဲ ဧည့္သည္စားပြဲေပၚ ေရာက္တဲ့အခါမွာ သားအမိ ၃ ဦးက ေခါက္ဆြဲပြဲကိုု ၀ိုုင္းၿပီး ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ စားသံုုးေနၾကတာကိုု ေတြ႔ရပါတယ္၊ အစ္ကိုုျဖစ္တဲ့သူက စားရင္းနဲ႔ ေျပာလိုုက္ေသးတယ္၊ “ စားေကာင္းတယ္၊ အရမ္းစားေကာင္းတယ္”
“ အေမ၊ အေမလည္း နည္းနည္း စားၾကည့္” ညီျဖစ္သူက ေျပာၿပီး ေခါက္ဆြဲကိုု တူနဲ႔ညွပ္ၿပီး မိခင္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကိုု တြန္းထည့္ပါတယ္။
ေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲ ခဏေလးနဲ႔ကုုန္သြားပါတယ္၊ ယမ္းေငြ ၁၅၀ က်ပါတယ္၊ သားအမိ ၃ ေယာက္ ပိုုက္ဆံရွင္းၿပီး “ သိပ္စားေကာင္းတာပဲ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊” လိုု႔ေျပာရင္း ခါးကိုုင္းၿပီးဦးညြတ္သြားပါေသးတယ္၊
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ နွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ” ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္က ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိုုက္ပါတယ္။
အခ်ိန္ကုုန္ဆံုုးတာျမန္လြန္းလွပါတယ္၊ အလုုပ္ရႈပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္နွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔ ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။
ႏွစ္သစ္ကူး အႀကိဳရက္မိုု႔ Hokkai chin ေခါက္ဆြဲဆိုုင္ဟာ ခါတိုုင္းနွစ္လိုုပါပဲ စည္ကားေနပါတယ္။ တစ္ေန႔တာအလုုပ္ရႈပ္ၿပီး ည ၁၀ နာရီထိုုးသြားပါတယ္၊ ဆိုုင္မွာဧည့္သည္မရိွေတာ့ပါ၊ ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ ဆိုုင္ပိတ္ဖိုု႔ လုုပ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ဆိုုင္တံခါး တျဖည္းျဖည္းျပန္ပြင့္လာပါတယ္၊ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးနဲ႔ ေယာက်္ားေလး ၂ ဦး ဝင္လာျပန္ပါတယ္။
မႏွစ္က ႏွစ္သစ္ကူးအႀကိဳညမွာလာသြားတဲ့ သားအမိ၃ဦးဆိုုတာကိုု ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ခ်က္ခ်င္းသတိရသြားပါတယ္။ ဝင္လာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးက မႏွစ္ကလိုုပဲ ေမးျပန္တယ္၊ “ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ အရည္တစ္ပြဲ ရႏိုုင္အံုုးမလားရွင့္”
“ ေအာ္…ရပါတယ္၊ ရပါတယ္၊ ဒီဘက္ၾကြပါ၊” ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္က သူတိုု႔ကိုု ေထာင့္မွာရိွတဲ့ စားပြဲနံပါတ္ ( ၂ ) ကိုုေနရာေပးၿပီး မီးဖိုုေဆာင္ရိွတဲ့ဘက္ကိုု လွမ္းေအာ္လိုုက္တယ္။
“ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ အရည္ တစ္ပြဲ”
ဆိုုင္ပိုုင္ရွင္ မီးဖိုုေဆာင္အတြင္းပိုုင္းကေန ထူးလိုုက္ပါတယ္၊ ၿငိမ္းၿပီးသားမီးဖိုုကိုု မီးျပန္ေမြးၿပီး ပါးစပ္ထဲမွာ တီးတိုုးရြတ္ပါေသးတယ္၊ “ ဟုုတ္ပါတယ္၊ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲအရည္တစ္ပြဲပါ။”
ဆိုုင္ပိုုင္ရွင္ကေတာ္က ဆိုုင္ပိုုင္ရွင္နားကိုုကပ္ၿပီးတီးတိုုးေျပာလိုုက္ပါတယ္၊
“ သူတိုု႔ကိုု ၃ ပြဲခ်က္ေပးလိုုက္ပါလား”
“ အိုုး..အဲလိုုလုုပ္ရင္ သူတိုု႔ရွက္သြားမွာေပါ႔” ဆိုုင္ပိုုင္ရွင္က ဒီလိုုသာေျဖဆိုုေပမဲ့ အိုုးထဲကိုုေတာ့ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲလုုံးေတြ ပိုုပစ္ထည့္ေနပါတယ္။
ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္က သူမအမ်ဳိးသားကိုု ၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနတယ္၊ “ ရွင္ေတာ္ေတာ္ေစ့စပ္တယ္” ဆိုုၿပီးခ်ီးမြမ္းလိုုက္ပါတယ္။
သားအမီ ၃ ေယာက္ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲကိုု ၀ိုုင္းၿပီးစားေနၾကပါတယ္။ စကားတီးတိုုးေျပာေနၾကပါတယ္။
“ စားေကာင္းတယ္၊ သိပ္ေမႊြးတာပဲ၊ သိပ္ေကာင္းတယ္”
“ ဒီတစ္ႏွစ္မွာ ဒီ Hokkai chin ဆိုုင္မွာ လာစားႏိုုင္ေသးတာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ”
“ ေနာက္တစ္ႏွစ္လည္း လာစားႏိုုင္ရင္ အရမ္းေကာင္းမွာ”
စားၿပီးသြားတယ္၊ ယမ္းေငြ ၁၅၀ ရွင္းလိုုက္တယ္၊ သားအမိ ၃ ေယာက္ ဆိုုင္ကေန ထြက္ခြါသြားပါတယ္။
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ နွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ” ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုုက္ပါတယ္။ သူတိုု႔သားအမိရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကိုု ျမင္ကြင္းကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့အထိ ေငးၾကည့္ေနပါတယ္။ ဆိုုင္ျပန္၀င္လာၿပီး လင္မယား ( ၂ ) ေယာက္ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုု အၾကာႀကီး ေျပာျဖစ္လိုုက္ပါတယ္။
တတိယနွစ္ရဲ႕ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ ေရာက္ရိွလိုု႔ လာျပန္ပါၿပီ၊ Hokkai chin ေခါက္ဆြဲဆိုုင္က ေရာင္းေကာင္းၿပီး လူစည္ကားေနပါတယ္၊ လင္မယား ( ၂ ) ေယာက္ အခ်င္းခ်င္း စကားမေျပာအားေလာက္ေအာင္ကိုု ေရာင္းေကာင္းေနတာပါ။ အလုုပ္ရႈပ္ၿပီး လူေမာစိတ္ေမာျဖစ္ေနေပမဲ့ ည ( ၉ ) နာရီခြဲေလာက္မွာ လင္မယား နွစ္ဦးစလံုုး စိတ္ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူတိုု႔ လာမွလာပါ႔မလား။
ညဆယ္နာရီထိုုးသြားပါၿပီ၊ ဆိုုင္က အလုုပ္သမားမ်ား ႏွစ္သစ္ကူး “ အန္ေပါင္း” ယူၿပီး ျပန္သြားၾကပါၿပီ၊ ဆိုုင္ရွင္က တစ္ခုုခုုကိုု ခ်က္ခ်င္းသတိရလိုုက္တယ္၊ နံရံကိုု အေျပးကေလးနဲ႔သြားၿပီး “ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ တစ္ပြဲ ၂၀၀” ဆိုုတဲ့ ဆိုုင္းပုုဒ္ကိုု အတြင္းလွန္လိုုက္ပါတယ္၊ တစ္ပြဲ ၁၅၀ ဆိုုၿပီးထပ္ေရးလိုုက္ပါတယ္။ စားပြဲနံပါတ္ ( ၂ )မွာ “ မွာယူထားၿပီး” ဆိုုတဲ့ သံုုးေျမွာင့္စားပြဲတင္ကဒ္ေလးကိုု ကိုုးနာရီခြဲခန္႔ကတည္းက တင္ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
သူတိုု႔ အထူးဧည့္သည္ေတြကိုု ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္၊ ဆယ္နာရီတိတိမွာ သားအမိ သံုုးဦးေရာက္ရိွလာပါတယ္။ သူတိုု႔ဟာ ဆိုုင္မွာ ဧည့္သည္အားလံုုးျပန္သြားတဲ့အထိ တမင္တကာ ေစာင့္ၿပီးမွ လာပံုုရပါတယ္။
အစ္ကိုုျဖစ္သူက ေက်ာင္း၀တ္စံုု၀တ္ဆင္ထားပါတယ္၊ ညီျဖစ္သူက မႏွစ္ကအစ္ကိုု၀တ္ခဲ့တဲ့ ဂ်ာကင္အေဟာင္းကိုု ၀တ္ဆင္ထားပံုုရပါတယ္၊ မိခင္ျဖစ္သူကေတာ့ ခါတိုုင္း၀တ္ေနက် အေႏြးထည္ကိုုပဲ ဆက္၀တ္ထားပါတယ္။
“ ေအာ္..ၾကြပါ၊ ၾကြပါ၊” ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္က ပ်ာပ်ာသလဲ ႀကိဳဆိုုေနပါတယ္။
အၿပံဳးအျပည့္နဲ႔ ႀကိဳဆိုုေနတဲ့ ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ကိုုၾကည့္ၿပီး မိခင္ျဖစ္သူက အသံတုုန္တုုန္ယင္ယင္နဲ႔
“ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲအရည္ ( ၂ ) ပြဲ မွာခ်င္လိုု႔ပါ။”
“ ေအာ္…ရပါတယ္၊ ရပါတယ္၊ ဒီဘက္စားပြဲကိုု ၾကြပါ။” စားပြဲနံပါတ္ ( ၂ ) မွာထိုုင္လိုုက္ၾကပါတယ္။ Reserved လိုု႔အဓိပၺါယ္ရတဲ့ “ မွာယူထားၿပီး” စားပြဲတင္ ကဒ္ေလးကိုု ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္က မသိမသာ သိမ္းလိုုက္ပါတယ္။ မီးဖိုုေဆာင္ဘက္ကိုု လွမ္းေအာ္လိုုက္ပါတယ္။
“ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ အရည္ ( ၂ ) ပြဲ”
“ ခ်က္ခ်င္းရမယ္၊ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ ( ၂ ) ပြဲ” ဆိုုင္ရွင္ျဖစ္သူက အထဲကေနထူးရင္း အိုုးထဲကိုု ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲလံုုး ၃ လံုုး ထည့္လိုုက္ပါတယ္။
သားအမိ သံုုးေယာက္အားရပါးရ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ ၂ ပြဲကိုု စားေသာက္ၿပီး စကားေျပာေနၾကပါတယ္။
“ Haderu နဲ႔ ကိုုကိုု၊ မင္းတိုု႔ ညီအစ္ကိုု ၂ ေယာက္စလံုုးကိုု ေမေမဒီကေန႔ ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္”
“ ဘာျဖစ္လိုု႔လဲ”
“ ဒီလိုုပါ၊ မင္းတိုု႔ကြယ္လြန္သြားတဲ့အေဖ လူရွစ္ေယာက္ကိုု အနာရေစတဲ့ ယာဥ္တိုုက္မႈမွာ အာမခံကုုမၼဏီက မေလွ်ာ္ေပးႏိုုင္တဲ့အပိုုင္း၊ ဒီႏွစ္ပိုုင္းမွာ လစဥ္ ယမ္းငါးေသာင္းေပးေလ်ာ္ရတဲ့ကိစၥေလ”
“ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ သိၿပီးသားေလ”
“ မဟုုတ္ဘူး၊ အစတုုန္းက ေနာင္နစ္ မတ္လမွ ေက်မဲ့ေလ်ာ္ေၾကးက ဒီေန႔ အားလံုုးေပးေခ်ၿပီးၿပီ”
“ အား..ေမေမ၊ တကယ္လား”
“ တကယ္ေပါ႔၊ ကိုုကိုုက သတင္းစာကိုု ႀကိဳးစားပမ္းစားပိုု႔တယ္၊ Haderu ကထမင္းဟင္းခ်က္ေကြ်းတယ္၊ ေမေမလည္း ေကာင္းေကာင္းအလုုပ္လုုပ္လိုု႔ရတယ္၊ ကုုမၸဏီက အလုုပ္ႀကိဳးစားတဲ့ဆုုအေနနဲ႔ ေဘာက္ဆူးေပး လိုုက္တယ္ေလ၊ အဲဒါေၾကာင့္ေနာက္နစ္ေပးေခ်စရာေတြ ဒီေန႔ေက်သြားၿပီ”
“ သိပ္ေကာင္းတာပဲ၊ ေမေမ၊ ကိုုကိုု၊ ကြ်န္ေတာ္ထမင္းဆက္ခ်က္မယ္”
“ ကြ်န္ေတာ္လည္း သတင္းစာဆက္ပိုု႕မယ္၊ Haderu ၊ ငါတိုု႔ညီအစ္ကိုု ႀကိဳးစားၾကမယ္”
“ ေက်းဇူးတင္တယ္၊ မင္းတိုု႔ ညီအစ္ကိုု ၂ ေယာက္လံုုးကိုုေမေမ ေက်းဇူးတင္တယ္”
ဆိုုင္ရွင္ေရာ၊ ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ပါ တိတ္တိတ္ေလး နားစြင့္ေနပါတယ္။
“ ေမေမ၊ Haderu နဲ႔ကြ်န္ေတာ္ က လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုုရိွတယ္၊ ေမေမကိုုေျပာမလိုု႔၊ အဲဒါႏိုု၀င္ဘာလက တနဂၤေႏြ တစ္ခုုမွာေလ၊ ညီေလးေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားမိဘအစည္းအေ၀းေခၚတယ္၊ အဲဒါ ညီေလး Hederu ရဲ႕ အတန္းပိုုင္ဆရာက ေမေမ့ဆီကိုု စာတစ္ေစာင္ေပးလိုုက္ေသးတယ္။ ညီေလး Hederu
ေရးတဲ့ အက္ေဆးတစ္ပုုဒ္က Hokkaidō ေဒသအတြက္ ကိုုယ္စားျပဳ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ရမွာတဲ့၊ ေမေမ႔ကိုုယ္စားကြ်န္ေတာ္အဲဒီမိဘအစည္းအေ၀းသြားလိုုက္ေသးတယ္။
“ ဟုုတ္လား၊ အဲဒါေနာက္ပိုုင္းေကာ၊ ဘာျဖစ္ေသးလဲ”
“ ဆရာေပးတဲ့ ေမးခြန္းက “ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္”၊ Haderu ေရးလိုုက္တာက ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲကိုု အေျခခံထားတဲ့ အက္ေဆးပါ။ အဲဒါ ဆရာက ညီေလးကိုုအတန္းေရွ႕မွာ ဖတ္ျပခိုုင္းေသးတာ” ကိုုကိုုျဖစ္သူက ရွင္းျပေနပါတယ္။
“ ညီေလး Hederu က အက္ေဆးကိုုဒီလိုုေရးတယ္ေမေမ၊ အေဖယာဥ္တိုုက္မႈျဖစ္တယ္၊ အေၾကြးအမ်ားႀကီးခ်န္ခဲ့တယ္၊ ေမေမက မနက္ကေနညေနအထိ အလုုပ္ႀကိဳးစားလုုပ္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ေန႔တိုုင္းသတင္းစာပိုု႔တာလည္း သူထည့္ေရးထားေသးတယ္။”
“ ၿပီးရင္၊ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္၊ နွစ္သစ္ကူးအႀကိဳည ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ သားအမိသံုုးေယာက္ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲ ၀ိုုင္းစားတဲ့အေၾကာင္း၊ အလြန္စားေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း၊ သားအမိ သံုုးေယာက္က ေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲထဲမွာစားေပမဲ့ ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္နဲ႔ဆိုုင္ရွင္က ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ကိုု ေက်းဇူးတင္လိုုက္ေသးတဲ့အေၾကာင္း၊ ၿပီးရင္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ နွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစဆိုုၿပီး ဆုေတာင္းေပးတဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီဆုေတာင္းေပးတဲ့အသံဟာ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔မိသားစုုအတြက္ အဖိုုးမျဖတ္ႏိုုင္တဲ့ အင္အားျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္း၊ ေဖေဖခ်န္ခဲ့တဲ့ အေၾကြးကိုု အျမန္ေက်ေအာင္ ဆပ္ဖိုု႔ တြန္းအားပိုုျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းေတြ ပါ၀င္တယ္ ေမေမ”
“ အဲဒါ ညီေလးႀကီးျပင္းလာရင္ သူ႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္က ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲဆိုုင္တစ္ဆိုင္ကိုုဖြင့္မွာတဲ့၊ ဂ်ပန္မွာ အေကာင္းဆံုုးဆိုုင္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္တဲ့၊ လာစားသံုုးတဲ့ ဧည့္သည္တိုုင္းကိုု ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဆိုုၿပီး ဆုေတာင္းေပးမယ္၊ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာမယ္တဲ့”
ေကာင္တာမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးနားစြင့္ေနတဲ့ ဆိုုင္ရွင္လင္မယား ရုုတ္တရက္ ေပ်ာက္ဆံုုးသြားပါတယ္၊ သူတိုု႔ ( ၂ ) ဦးစလံုုး ေအာက္ကိုု ထိုုင္ခ်ၿပီး မဆည္ႏိုုင္ေတာ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြကိုု သုုတ္ေနလိုု႔ ျဖစ္ပါတယ္။
“Hederu က သူ႔အက္ေဆးကိုုဖတ္ၿပီးသြားပါၿပီ” ဆရာကဆက္ေျပာပါတယ္၊ ဒီေန႔ Hederu ရဲ႕ ကိုုကိုုက သူ႔ေမေမကိုုယ္စား အစည္းအေ၀းလာတက္တယ္၊ နည္းနည္းစကားေျပာေပးဖိုု႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္တဲ့”
“ ေအာ္..ဟုုတ္လား၊ အဲဒါ မင္းဘယ္လိုုေျပာလိုုက္တာလဲ”
“ ရုုတ္တရက္ႀကီးဆိုုေတာ့ေလ၊ ဘာမွလည္းျပင္ဆင္မသြားဘူးေလ၊ ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး၊ ဒီလိုုေတာ့ေျပာလိုုက္ပါတယ္၊ အားလံုုးကိုု ေက်းဇူးတင္တယ္လိုု႔၊ အထူးသျဖင့္ ညီေလး Hideru ကိုုေစာင့္ေရွာက္တဲ့အတြက္ အလြန္ေက်းဇူးတင္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးက ေန႔စဥ္ေန႔တိုုင္း ေက်ာင္းဆင္းရင္ ဟင္း၀ယ္ျပန္ရပါတယ္၊ ၿပီးရင္ ထမင္းဟင္းခ်က္ျပဳတ္ရပါတယ္၊ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ Hideru ဟာ ေလာေလာ ေလာေလာနဲ႔ အိမ္ျပန္ရတဲ့အႀကိမ္နည္းမွာမဟုုတ္ပါဘူး၊ အားလံုုးအတြက္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မိမွာပါ။ အဲဒါေစာင့္ေရွာက္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ညီေလးခုုနက ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲ ဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ခိုုးၿပီးရွက္မိပါေသးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ညီေလးက အဲဒါကိုု ရင္ေကာ့ၿပီး အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ဖတ္ျပေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ရွက္မိတဲ့စိတ္အတြက္ ျပန္ရွက္မိပါတယ္။ ဒီႏွစ္ပိုုင္းေတြမွာ၊ ေမေမက ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲမွာရဲတဲ့ သတၱိကိုု ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ညီအစ္ကိုု ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုုတ္ပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ညီအစ္ကိုု ႏွစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကိဳးစားမွာပါ။ ေမေမ့ကိုုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုုစိုုက္သြားမွာပါ။ အားလံုုး ကြ်န္ေတာ့္ညီေလး Hideru ကိုုဆက္ၿပီး ေဆာင္မၾကည့္ရႈ႕ ေပးဖိုု႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လိုု႔ ေျပာလိုုက္တယ္”
သားအမိသံုုးေယာက္ တစ္ဦးကိုုတစ္ဦး လက္ဆြဲၾကတယ္၊ လက္ဆုပ္ကိုင္ၾကတယ္၊ ပုုခုုံးပြတ္ၾကတယ္၊ ေခါက္ဆြဲကုုန္သြားပါၿပီ၊ ပိုုက္ဆံ ၃၀၀ ရွင္းလိုုက္တယ္၊ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာတယ္၊ ဆိုုင္ျပင္ကိုု ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ သားအမိသံုုးေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကိုုၾကည့္ၿပီး ဆိုုင္ရွင္က ေအာ္ေျပာလိုုက္ပါတယ္။
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ”
ေနာက္တစ္ႏွစ္ေရာက္လာပါၿပီ၊ ည ၉ နာရီမွာ နံပါတ္ ( ၂ ) စားပြဲမွာ “မွာယူထားၿပီး” ဆိုုတဲ့ စားပြဲတင္ကဒ္ေလးကိုု တင္ထားလိုုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သားအမိ သံုုးေယာက္ ေပၚမလာခဲ့ပါ။
ဒုုတိယႏွစ္၊ တတိယႏွစ္၊ နံပါတ္ ( ၂ ) စားပြဲက အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားဆဲ၊ သားအမိ သံုုးေယာက္ ေပၚေပါက္မလာခဲ့ပါ။
Hokkai chin ဆိုုင္ရဲ႕ စီးပြားေရး ပိုုပိုုေကာင္းမြန္လာပါတယ္၊ ဆိုုင္ကိုုျပန္လည္ျပဳျပင္မြမ္းမံပါတယ္၊ စားပြဲထိုုင္ခံုုေတြအားလံုုး အသစ္လဲလိုုက္ပါတယ္၊ စားပြဲနံပါတ္ ( ၂ ) ကိုု ေနရာေဟာင္းမွာ ခ်န္ရစ္ထားဆဲ၊
“ ဒါဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္” လာေရာက္တဲ့ ဧည့္သည္အခ်ဳိ႕ စပ္စုုၾကပါတယ္။
ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ကလည္း ေမးတဲ့လူရိွတိုုင္း သားအမိသံုုးေယာက္ရဲ႕ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲ ပံုုျပင္ကိုု ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီစားပြဲနံပါတ္ ( ၂ ) ကိုုလည္း ဆိုုင္အလည္ဗဟိုုကိုု ေရြ႕လိုုက္ပါတယ္။ အင္အားျဖစ္ေစဖိုု႔ အားေပးတဲ့သေကၤတ ျဖစ္လာေစဖိုု႔ပါ။ တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒီသားအမိ သံုုးေယာက္ေပၚမလာဘူးလိုု႔ ဘယ္သူတတ္အပ္ေျပာႏိုုင္မွာလဲ၊ သူတိုု႔လာတဲ့အခါက်ရင္ သူတိုု႔ကိုု ဒီစားပြဲနံပါတ္ ( ၂ ) နဲ႔ ႀကိဳဆိုုခ်င္တယ္။
အဲဒီစားပြဲ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူသိမ်ားလာပါတယ္။ “ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့စားပြဲ” ဆိုုၿပီးတင္စားေခၚ ေဝၚၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႕ အဲဒီစားပြဲေၾကာင့္ အေဝးႀကီးကေန ေခါက္ဆြဲလာစားၾကတယ္။ အဲဒီစားပြဲကိုုထိုုင္ၾကည့္ခ်င္ၾကတယ္။
နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ကိုု ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ Hokkai chin ဆိုုင္ဟာ ႏွစ္သစ္ႀကိဳေန႔ကိုု ေရာက္တိုုင္း ညသန္းေခါင္အထိ လူစည္ကားလာပါတယ္။ အဓိကစားသံုုးသူေတြကေတာ့ အနီးအနားက ဆိုုင္ရွင္ေတြပါ။ သူတိုု႔ဟာ ဆိုုင္သိမ္းၿပီးရင္ ဒီမွာလာၿပီး ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲမွာစားၾကပါတယ္။ ႏွစ္သစ္ေခါင္းေလာင္း နားေထာင္ၾကပါတယ္။ ၿပီးမွ နတ္ဘုုရားေက်ာင္းသြားၿပီး ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ ဒါ Hokkai chin ဆိုုင္အတြက္ ဒီ ငါးႏွစ္ ေျခာက္ႏွစ္အတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ႏွစ္သစ္ကူးလူေနမႈပါ။
ဒီတစ္ေန႔ ည ၉ နာရီခြဲ ေရာက္လာျပန္ပါၿပီ၊ ဆိုုင္ရွင္လင္မယား ငါးစိမ္းျပားတစ္ပြဲကိုု အရင္လာခ်ပါတယ္။ ေနာက္ အရက္ျမည္္းတဲ့ဟင္း တစ္ခုုၿပီးတစ္ခုုေရာက္လာပါတယ္။ စားပြဲနံပါတ္ ( ၂ ) ကလြဲလိုု႔ က်န္တဲ့စားပြဲ အားလံုုးလူျပည့္နက္ေနပါတယ္။ ဧည့္သည္အားလံုုးနီးပါး အနီးအနားဆိုုင္ရွင္မ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ စားပြဲနံပါတ္ ( ၂ ) အေၾကာင္းကိုု သိရိွၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ပါးစပ္အားျဖင့္ေတာ့ ဘာမွ မေျပာၾကေတာ့ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာၾကေတာ့၊ ေအာ္…ဒီတစ္ႏွစ္မွာလည္း အဲဒီနံပါတ္ ( ၂ ) စားပြဲကေတာ့ ဗလာေဟာင္းေလာင္း ျဖစ္ေနအုုန္းမွာပါလား ဆိုုၿပီးေတြးေတာေနၾကပါတယ္။
အခ်ဳိ႕လူမ်ား ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲစားေနၾကပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ လူမ်ား အရက္ထိုုင္ေသာက္ေနၾကပါတယ္။ အခ်ဳိ႕လည္းစားရင္း စကားေျပာရင္းနဲ႔ စည္ကားေနၾကပါတယ္။ စီးပြားေရးအေၾကာင္း၊ သားသမီးနဲ႔ ေျမးမ်ားအေၾကာင္း၊ မိသားစုုႀကီးလိုုပါပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါတယ္။ ည ဆယ္နာရီခြဲ ေရာက္ေနပါၿပီ၊ ဆိုုင္တံခါး တစ္ျဖည္းျဖည္းပြင့္လာပါတယ္။ ဆိုုင္အတြင္းလူမ်ားအားလံုုး အသံတိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။ မ်က္စိက အ၀င္ေပါက္ဆီကိုု တစ္ၿပိဳင္တည္းက်ေရာက္သြားပါတယ္။
သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ လူငယ္ ( ၂ ) ဦး၀င္လာပါတယ္။ အေနာက္တိုုင္း၀တ္စံုု ၀တ္ထားပါတယ္။ အားလံုုးသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုုက္ပါတယ္။ ခုုနေျပာေနတဲ့စကား၀ိုုင္းကိုု ျပန္ဆက္ၾကပါတယ္။ ဆိုုင္ပိုုင္ရွင္ကေတာ္က “ အားနာပါတယ္၊ ဆိုုင္ျပည့္သြားပါၿပီ” လိုု႔ျငင္းဆိုုဖိုု႔ ေျပာမဲ႔အခိ်န္မွာ၊ ဂ်ပန္ကီမိုုႏိုု၀တ္ဆင္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး၀င္လာပါတယ္။ လူငယ္ ( ၂ ) ဦးရဲ႕ အလယ္မွာ ရပ္လိုုက္ပါတယ္။
အားလံုုးအသက္ရွဴ ရပ္သြားသကဲ့သိုု႔ပါ။ အမ်ဳိးသမီးက ျဖည္းျဖည္းေျပာဆိုုလိုုက္ပါတယ္၊
“ ေက်းဇူးျပဳၿပီး၊ေက်းဇူးျပဳၿပီး၊ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲအရည္ ၃ ပြဲ ရႏိုုင္အံုုးမလား”
ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ မ်က္နာအေရာင္ေတာင္ေျပာင္းသြားပါတယ္။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္သြားပါၿပီ၊ တစ္ခ်ိန္က ကေလးမ်ားဟာ အခုု လူပ်ဳိေတြေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ မ်က္စိေရွ႕ ကဒီသားအမိ ၃ ဦး၊ ဆိုုင္ရွင္ကလည္း ေၾကာင္အမ္းအမ္း သူတိုု႔ကိုုၾကည့္ေနပါတယ္။ ဆိုုင္တစ္ခုုလံုုး တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။
“ ရွင္တိုု႔၊ ရွင္တိုု႔ ” ဆိုုင္ရွင္အမ်ဳိးသမီး စကားေျပာမထြက္ေတာ့ပါ။
လူငယ္တစ္ဦးက ဝင္ေျဖလိုုက္ပါတယ္။
“ ဟုုတ္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ သားအမိ သံုုးေယာက္ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၄ ႏွစ္က ႏွစ္သစ္ကူးအႀကိဳညမွာ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲအရည္ တစ္ပြဲမွာစားဖူးပါတယ္။ အဲဒီဂ်ဳံေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲဟာ စိတ္ဓာတ္အင္အားမ်ားစြာျဖစ္ေစခဲ့တာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ သားအမိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ဖိုု႔ သတၱိရိွခဲ့တာပါ”
“ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ေနာက္ပိုုင္းမွာ အဖြားရိွတဲ့ Shiga ken ၿမိဳ႕ကိုုေျပာင္းသြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဒီတစ္ႏွစ္ဆရာ၀န္ျဖစ္လက္မွတ္ ေအာင္ျမင္သြားပါၿပီ၊ လာမည့္နွစ္မွာ ဒီSapporo ၿမိဳ႕ရဲ႕ အေထြေထြေဆးရံုုမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မွာပါ။”
“ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မည့္ ေဆးရံုုကိုုလာေရာက္ဂါ၀ရျပဳႏႈတ္ဆက္တာပါ။ အေဖရဲ႕ အုုတ္ဂူကိုု၀င္ကန္ေတာ့ရင္းနဲ႔ပါ။ အရင္တုုန္းက ေခါက္ဆြဲဆိုုင္ပိုုင္ရွင္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ညီေလးလည္း အခုု ဘဏ္တိုုက္တစ္ခုုမွာ အလုုပ္ဆင္းေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ အေမနဲ႔တိုုင္ပင္ထားပါတယ္၊ ဒီ Hokkai chin ဆိုုင္မွာ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ ၃ ပြဲ လာစားမယ္၊ ဆိုုင္ရွင္နဲ႔ ဆိုုင္ရွင္ကေတာ္ကိုု ဝင္ေရာက္ဂါရဝျပဳ ႏႈတ္ဆက္မယ္”
ဆိုုင္ရွင္ လင္မယား ( ၂ ) ေယာက္ နားေထာင္ရင္း၊ ေခါင္းျငိမ့္ရင္း၊ မ်က္ရည္က်ရင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဧည့္သည္တစ္ဦးက လွမ္းေျပာလိုုက္ပါတယ္။
“ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ႏွစ္သစ္ကူးအႀကိဳ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ေတာ့ေလ” တဲ့
စကားဆံုုးဆံုုးခ်င္းမွာပဲ ဆိုုင္ရွင္လင္မယား ( ၂ ) ဦး အသက္ဝင္လာတယ္။ မ်က္ရည္သုုတ္တယ္။
“ ႀကိဳဆိုုပါတယ္၊ စားပြဲနံပါတ္ ( ၂ ) ကိုု ၾကြပါ။” မီးဖိုုေဆာင္ဘက္ကိုု လွမ္းေအာ္လိုုက္ပါတယ္။
“ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲအရည္ ၃ ပြဲ”
“ ေအာ္..ဟုုတ္ပါတယ္၊ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ အရည္ ၃ ပြဲ” ဆိုုင္ရွင္က တီးတိုုးရြတ္ရင္း စတင္ခ်က္ျပဳတ္ပါေတာ့တယ္။
ပံုုျပင္ကေတာ့ ၿပီးဆံုုးသြားပါၿပီ၊
ဒီပံုုျပင္ကို ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံမွာ ေဖာ္ျပတုုန္းက ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမမ်ား၊ မိဘမ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားစြာတိုု႔ဖတ္ရႈ႕ၾကပါတယ္၊ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲရဲ႕ မိခင္ျဖစ္သူရဲ႕ ႀကံ႕ခိုုင္မႈနဲ႔ သိတတ္လိမၼာၿပီး ဒုုကၡခံႏိုုင္ရည္ရိွတဲ့ သား ၂ ဦးတိုု႔အတြက္ ဂုုဏ္ယူၾကပါတယ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္က်ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒါ ဝမ္းနည္းလိုု႔ က်တဲ့မ်က္ရည္မဟုုတ္ရပါ။ ရုုိးသားမႈ ေႏြးေထြးမႈနဲ႔ အားတက္သေရာရိွမႈ တိုု႔ေၾကာင့္ က်တဲ့မ်က္ရည္ျဖစ္ပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားရဲ႕ စိတ္ရင္းခံေကာင္းမြန္မႈနဲ႔ ထပ္တူထပ္မ်ွ ခံစားေစဖိုု႔ႏိႈးဆြလိုုက္တဲ့မ်က္ရည္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရုုတ္တရက္ ၾကည့္လိုုက္ရင္ေတာ့ ဆိုုင္ရွင္လင္မယားကူညီေပးလိုုက္တာ သိပ္မမ်ားသလိုုပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ရိုုးသားျခင္း၊ သေဘာထားႀကီးျခင္း၊ ေႏြးေထြးျခင္းနဲ႔ ေစတနာမွန္ကန္ျခင္းတိုု႔ေၾကာင့္ “ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ” ဆိုုတဲ့စကားတစ္ခြန္းဟာ အခက္အခဲနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းလုုနီးပါးျဖစ္ေနတဲ့ သားအမိ သံုုးေယာက္အဖိုု႔ ေႏြးေထြးေစပါတယ္၊ ရင္ဆိုုင္ဖိုု႔ သတၱိခြန္အားျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါတယ္၊ အခက္ခဲဆံုုးကာလကိုု ေက်ာ္ျဖတ္ေစခဲ့ပါတယ္။ အက်ဳိးဆက္ရလဒ္ကေတာ့ ဆိုုင္ကလူသိမ်ားလာၿပီး ေရာင္းအားေကာင္းလာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ဟာ သူမ်ားကိုု ေက်းဇူးတင္ဖိုု႔၊ ဆုေတာင္းေပးဖိုု႔၊ ခ်ီးမြမ္းေပးဖိုု႔ ကပ္စီးမနည္းသင့္ပါ။ ကိုုယ့္ရဲ႕ အနည္းငယ္ေသာ ေကာင္းမႈတစ္ခုုျပဳလိုုက္ျခင္းေၾကာင့္၊ အားေပးစကားတစ္ခြန္းေျပာလိုုက္ျခင္းေၾကာင့္ အက်ဳိးဆက္ေကာင္းမ်ား ႀကီးမားသြားႏိုုင္ပါတယ္။
ဤပံုုျပင္ကိုုေရာ၊ ေအာက္ပိုုင္းကမွတ္ခ်က္စာပိုုဒ္ေရာ အားလံုုး ဘာသာျပန္ထားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ အာေဘာ္မပါ၀င္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဂ်ပန္စာမတတ္ပါ။ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ တရုုတ္ေဆာင္းပါးမွတဆင့္ ဘာသာထပ္ျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွားပါႏိုုင္ပါတယ္။ ညႊန္ျပေပးသူကိုု ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Aung Ko Latt
Credit
No comments:
Post a Comment